Ik ga op vakantie en ik neem mee...

Op vakantie met een N.A.H., hoe pak je dat aan? Hoe voorkom je stress en hoe voorkom je dat je van alles vergeet?
Wanneer je niet alleenstaand bent zou je er natuurlijk simpelweg voor kunnen kiezen om alles aan je partner over te laten, maar ik ben best wel een control-freak en Tony heeft geen flauw idee wat hij allemaal mee moet nemen, dus doe ik het liever zelf.

Allereerst de vraag, waar gaan we heen? Wat is een fijne plek voor iemand met een N.A.H.? Ik heb dit jaar gekozen voor de meest N.A.H. onvriendelijkste plaats in Europa denk ik, want we gaan namelijk naar Disneyland. Niet heel ideaal als je niet goed met prikkels om kunt gaan, maar ik ben nu eenmaal erg eigenwijs, we zijn allemaal gek op Disney en met 4 kinderen in totaal verschillende leeftijden zit je daar in ieder geval altijd goed. We houden wel rekening met mijn beperkingen, met name de vermoeidheid, door een hotel bij het park te kiezen. Zo kan ik makkelijk even tussendoor gaan rusten. We hebben een hotel met zwembad geboekt, zodat de kinderen die geen middagslaapje nodig hebben lekker even kunnen zwemmen tot de rest weer uitgerust is. Vijf jaar geleden hebben we het ook op deze manier gedaan en dat was goed bevallen. Het is zo lekker cliché, maar wel waar, als de kinderen genieten, geniet ik. So Disneyland it is.
Volgend jaar maar weer iets met wat minder prikkels.

Dan de voorbereidingen...

Iedere ouder weet dat op vakantie gaan met kinderen een uitdaging is. De hoeveelheid spullen die je mee moet nemen is bizar. Vooral voor een baby. Kun je nagaan wat een gigantische hoeveelheid aan troep je mee moet voor 2 volwassenen en 4 kinderen, waarvan 1 een baby. De honden zitten dit keer in een pension, dat scheelt dan weer. Dat scheelt 10 kg brokken, een paar blikken vlees en een hele hoop ruimte in de auto om precies te zijn. En we kiezen dus voor een hotel, niet alleen omdat ik een verwend nest ben en van luxe houd, maar tegenwoordig dus ook om die berg troep die mee moet, want om te gaan kamperen heb je nog minimaal 2x zoveel nodig en is het helemaal lullig als je wat vergeet. Ik bedoel, een tent waarvan de helft van de tentstokken mist is toch niet echt ideaal denk ik. Nee, doe mij maar opgemaakte bedden, een tv en een eigen toilet en badkamer. Met bad graag.

Met zoveel spullen om niet te vergeten is het voor mij belangrijk om op tijd met een lijstje te beginnen. Mijn leven bestaat sowieso sinds de herseninfarcten voor een groot deel uit lijstjes. Zonder lijstjes ben ik nergens en dus begin ik zo'n 2 weken vooraf met een lijstje. Hij ligt op tafel en zo kan ik er makkelijk spullen bijschrijven, maar ook kunnen Tony en de kids er zo makkelijk iets aan toevoegen. Als ik niet in de buurt ben van het lijstje en er schiet me iets te binnen dat we niet mogen vergeten dan zet ik dat in een notitie in mijn telefoon. Ik voeg het dan later toe aan dé lijst. In die weken voor de vakantie groeit het lijstje uit tot een flinke lijst en dan kan ik uiteindelijk alles af gaan vinken als het daadwerkelijk in de koffer zit.

Daarnaast heb ik ook nog lijstjes van wat er allemaal nog moet worden gekocht en gedaan voor we weg kunnen. Ik heb bijvoorbeeld graag mijn huis een beetje opgeruimd en schoon voor vertrek, zodat we ook niet in een bende terugkomen. Er moet natuurlijk vermaak voor op de achterbank zijn dus moeten er tijdig films en extra spelletjes op de iPads gezet worden (met kleurtjes en reisspelletjes doe je ze tegenwoordig geen plezier meer) en er moet natuurlijk ook gegeten en gedronken worden onderweg. Voor Kaeden moet er extra voeding bij de apotheek vandaan komen, want je moet er toch niet aan denken dat je niet genoeg hebt en niets kan vinden dat geschikt is. De auto krijgt een extra check, de airco nog even gevuld. Aangezien we dit jaar naar Frankrijk gaan heb ik voor de zekerheid op tijd een milieusticker aangevraagd, extra veiligheidsvestjes in de auto gelegd en een paar alcoholtesten.
Al die dingen schrijf ik vooraf op en vink ik vervolgens af als ze gedaan zijn, want dan kan ik ze ook uit mijn hoofd halen en plaats maken voor andere dingen.

Om het voor mij overzichtelijk te houden en voor de kids leuk heb ik een aftelkalender gemaakt. Fien mag iedere dag een kruis zetten tot we weggaan. Zo voorkom ik ook dat er dagelijks aan mijn hoofd wordt gezeurd wanneer we op vakantie gaan. Via Google kun je ontzettend veel leuke aftelkalenders vinden. Deze aftelkalender vond ik via Google op Pinterest, hier kunnen ze nog op kleuren ook dus helemaal leuk.

Zelf heb ik voor een iets overzichtelijkere gekozen, en heb vervolgens zelf via mijn telefoon wat plaatjes gezet op de dagen dat we weggaan. Even uitprinten en op een handige plek ophangen, zodat hij voor iedereen in huis te zien is.

Fien weet nu dus ook precies wanneer we gaan , wat ze niet weet is waar we heen gaan. Ze denkt dat we naar Center Parcs gaan, omdat dat eigenlijk de enige 'vakantie' is die ze tot nu toe kent. Als we er bijna zijn zullen we haar vertellen waar we daadwerkelijk heen gaan. Dat scheelt heel wat zenuwen vooraf en zorgt voor een leuke verrassing. Ik ben zo benieuwd naar haar reactie!

Voor iedereen die nog weg gaat, fijne vakantie en probeer er volop van te genieten!

Update ziekenhuisopname

Ik besefte mij net dat ik nooit een update heb gegeven na de ziekenhuisopname van onze jongste zoon. Na alle hartverwarmende reacties vind ik dat ik jullie dat wel verschuldigd ben.

Ik vond de opname erg zwaar. Vooral om iedere avond mijn mannetje achter te moeten laten, want dat gaat zo lijnrecht tegen je moedergevoel in. Uiteindelijk heeft hij 6 dagen in het ziekenhuis gelegen en was ik iedere dag van 08.30 tot ongeveer 21.00 bij hem. Meestal kon ik dan zelf de eerste fles geven en ging ik pas weg als hij sliep na de laatste, zodat ik maar één fles (de nachtvoeding) niet zelf geven kon. In het ziekenhuis ging het een heel stuk beter. De rust, de regelmaat en het inbakeren deden hem duidelijk erg goed, maar ook de speciale dieetvoeding, de Pepti, leek zijn werk te doen. Kaeden sliep als een roosje in het ziekenhuis. Het kostte aardig wat tijd en flink wat geduld om hem in slaap te krijgen, maar als hij eenmaal sliep sliep hij goed en moest ik me weer zo'n 4 uur zien te vermaken.
Na 6 dagen mochten we op proefverlof en omdat het thuis ook goed ging mochten we hem lekker thuis houden. De rust en regelmaat is thuis wel wat lastiger om vast te houden met nog 3 kinderen in huis. En als het niet een van de kinderen  was die begon te roepen als hij net sliep, dan begon er wel een hond te blaffen,  iemand te boren of te zagen buiten of werd er getoeterd. Dat was wel even wennen, voor hem, maar ook voor ons. In het begin kon ik me aan ieder geluidje enorm irriteren, bang dat Kaeden er wakker van zou worden. Gelukkig ging hij er steeds meer aan wennen, maar wij ook. Het kan nu eenmaal nooit helemaal stil zijn.

Na de ziekenhuisopname had hij nog wel heel veel onrust in zijn lijfje. Hier is de osteopaat mee aan de slag gegaan en ook dat gaat nu beter.

Ondanks dat er een hoop tekenen waren die wezen op koemelkallergie moest dit nog wel officieel aangetoond worden, vooral om de voeding, die behoorlijk prijzig is, vergoed te kunnen krijgen. Een 'dubbelblinde provocatietest' is hier voor nodig.

Dubbelblinde provocatietest
Deze test wordt op 2 verschillende dagen uitgevoerd doorgaans een week na elkaar. Het testpakket bevat 2 sachets met voeding. Aan 1 van de sachets is koemelkeiwit toegevoegd. Op de verpakkingen is niet te zien aan welke voeding het koemelk eiwit is toegevoegd. Per bezoek wordt 1 sachet open gemaakt en krijgt uw kind de voeding daaruit. Gedurende de test wordt uw kind geobserveerd m.b.t. klachten die ontstaan na het nuttigen van de voeding. Deze klachten kunnen zijn: jeuk, huiduitslag, benauwdheid, buik klachten en weigering van de voeding. Na afloop van de tweede test opent de kinderarts de code, waarna duidelijk wordt in welk van de twee voedingen de koemelkeiwit was toegevoegd. Aan de hand van de beschrijving van de klachten tijdens beide tests wordt vastgesteld of er wel of geen sprake is van een koemelkeiwit allergie.
Uw kind wordt gewogen, gemeten, de temperatuur wordt opgenomen en hij/zij wordt van top tot teen nagekeken door de kinderverpleegkundige en arts. Er wordt opgelet op eventueel aanwezige huiduitslag. Als uw kind erg verkouden is, last van diarree of verhoging heeft, is het mogelijk dat de arts besluit om de test uit te stellen. Uw kind krijgt ieder half uur steeds grotere porties melk in zijn mond. Dit kan via een spuitje, lepeltje, beker of fles. 

T= Tijdstip: 
T= 0 minuten: 0,1 ml in de mond 
T=20 minuten: 0,2 ml in de mond 
T=40 minuten: 0,7 ml in de mond 
T=60 minuten: 2 ml in de mond 
T=90 minuten: 7 ml in de mond 
T=120 minuten: 25 ml in de mond 
T=150 minuten: 70 ml in de mond 
T=180 minuten:1 -2 mnd: 70 ml in de mond 2 -4 mnd: 90 ml in de mond 4 -6 mnd: 120 ml in de mond 6 mnd: 190 ml in de mond

Na 5 weken Pepti volgde de eerste testdag, een week later de tweede. Voor ons was na de eerste testdag eigenlijk al duidelijk dat hij die dag de koemelkeiwitten in zijn voeding had. Hij was weer gigantisch winderig, had diarree, overstrekte, huilde en was de hele avond erg onrustig. De week erna had hij nergens last van. Toen de arts na de tweede testdag de envelop opende bleken we gelijk te hebben. Mijn moedergevoel zat er dus niet naast, Kaeden heeft koemelkallergie.

Het is fijn om daar nu duidelijkheid over te hebben, maar nog fijner is het dat het eindelijk beter gaat met hem. We kunnen hem eindelijk even in de box leggen, waar hij heerlijk kan spelen, hij kan eindelijk mee in de kinderwagen, zodat we lekker kunnen wandelen, in de auto brult hij niet meer de hele weg en hij kan zo een uurtje heerlijk om zich heen kijken als hij op schoot zit. Hij heeft een heerlijke lach en hij 'lult' soms de oren van je kop. Gewoon een blije baby. Na 3 maanden kunnen we nu eindelijk gaan genieten van ons mooie mannetje!

Klik hier om onze kleine praatjesmaker te zien :)

Iedereen ontzettend bedankt voor het meeleven 💕

Peuters

"Een peuter is een kind tussen circa één jaar en de instap in de kleuterschool. In Nederland is dat omstreeks 4 jaar, in Vlaanderen vanaf 2 jaar en 6 maanden. Tijdens deze periode leert het kind veel over sociale rollen, maakt grote vorderingen in zijn taalverwerving en ontwikkelt motorische vaardigheden" aldus Wikipedia. 

En wat voor vorderingen en vaardigheden... Ze gaat razendsnel!

Zelf doen

Na twee hele rustige, brave (je kan het je nu bijna niet meer voorstellen) peuters is Fien wel even van een ander niveau. We liggen iedere dag wel minstens 1 keer in een deuk om haar acties, maar ze beland ook wel een paar keer per dag op de gang, omdat ze graag haar eigen gang gaat en wel een hele sterke eigen wil heeft.

Het is soms heel makkelijk dat ze alles zelf wilt doen, maar ook soms zeer frustrerend en vermoeiend. Vooral als je haast hebt. Door mijn N.A.H. beschik ik niet over een hele grote dosis geduld meer en die heb je bij dit dametje wel echt nodig. 

Jazzlyn en Rivaro vinden het nog steeds wel makkelijk als ik hun boterhammen smeer, Fien pakt een opstapje, zet deze bij het aanrecht, pakt een bord, een mes, het beleg en hoppa, mevrouw ("Ik ben geen mevrouw, ik ben Phoenix!") staat een broodje te smeren. Dat daarbij dan de halve pot speculoos in haar mond verdwijnt nemen we maar even voor lief. 

Ze doet ook graag dingen waarvan je eigenlijk al weet dat het niet gaat lukken, maar mevrouw's wil is wet en dus gaat ze het toch doen. Soms verbaasd ze ons, omdat het uiteindelijk toch lukt en soms vraagt ze na lang worstelen toch maar hulp, maar opgeven doet ze niet. 

Broodje smeren is niet het enige dat ze graag zelf doet. Ook aankleden doet ze erg graag zelf en ze zoekt dan ook zelf haar kleding uit. Dat levert af en toe hilarische plaatjes op als ze beneden komt... 

Wat dat betreft is ze ook wel een echt meisje meisje. Soms komt ze wel vijf keer per dag omgekleed beneden, al zou ze het liefste de hele dag in een prinsessenjurk lopen. Ze vraagt iedere dag wel minstens 1x om 'mooie lippen' en ook de nagellak is niet aan te slepen. Ze gaat regelmatig stiekem de kamer van haar grote zus in en komt er dan weer uit als een soort clowntje en ze vind het heerlijk om door Jazzlyn opgemaakt te worden. 

Niets zo veranderlijk als een peuter

"Mama ik wil met je mee!" "Mama, ik wil thuis blijven" "Mama, wacht! Ik wil met je mee" vervolgens in de auto... "MAMA IK WIL HELEMAAL NIET MEEEE!!"  

Vast voor de meeste ouders behoorlijk herkenbaar. Fien heeft dit verheven tot topsport. Het begint in de ochtend bij het opstaan. Wel naar beneden, niet naar beneden, wel naar beneden... Dan het ontbijt. Kaas op brood, speculoos op brood, kaas op brood, speculoos op brood, ja echt speculoos. Brood op tafel en ja hoor... "mama ik wil geen koekjesbrood (Fientaal voor speculoos), ik wil KAAS!!". Dit gaat zo door tot ze naar bed is gegaan. Nachthemd/pyjama/nachthemd/pyjama/nachthemd en dan een uur nadat we het licht uit hebben gedaan een huilend meisje, drama dus, haar andere pyjama moest aan. Over drama gesproken... 

Waarom

Fien, wil je je barbies even opruimen? "Waarom?". Fien, ik ga Kaeden even naar bed brengen. "Waarom?". Fien, kom je eten? "Waarom?". Waarom is momenteel het meest gebruikte woord hier in huis. We zitten nu midden in de 'waarom fase'. Eigenlijk hoeven we niets meer te vragen aan Fien, want we weten toch het antwoord al. Het is zelfs zo erg dat dit het eerste was dat ze zei, toen ik haar gister slapend uit de auto tilde. Ze deed haar ogen half open en ja hoor, daar was hij weer... "Waarom?".  

Sociaal 

Ik verbaas me er dagelijks over hoe makkelijk Fien contact maakt met andere mensen. Volwassenen, kinderen, het maakt niet uit, ze is gek op iedereen. Gisteren waren we een dagje naar Landgoed Hoenderdaell. Terwijl ik de luier van Kaeden aan het verschonen was keek Tony samen met Fien foto's op zijn iPhone van het voeren van de Ringstaart Maki's. Dat vond Fien eerst doodeng, maar toen ze doorhad dat die niets doen vond ze ze geweldig. Ze lag in een deuk om de foto's en riep prompt tegen een oudere dame naast haar "Moet je kijken!" en wees naar de foto op papa's telefoon. De dame in kwestie leek even te twijfelen wat ze zou doen en stond toen toch op om de foto te komen bekijken. Geweldig hoe ze zo iedereen aan het lachen krijgt. Zelf vind ze het de normaalste zaak van de wereld, maar ik vind het erg bijzonder. Al beangstigt het me ook (want hoe makkelijk loopt ze vervolgens met vreemden mee?), toch hoop ik dat ze nooit veranderd 💕