Peuters

"Een peuter is een kind tussen circa één jaar en de instap in de kleuterschool. In Nederland is dat omstreeks 4 jaar, in Vlaanderen vanaf 2 jaar en 6 maanden. Tijdens deze periode leert het kind veel over sociale rollen, maakt grote vorderingen in zijn taalverwerving en ontwikkelt motorische vaardigheden" aldus Wikipedia. 

En wat voor vorderingen en vaardigheden... Ze gaat razendsnel!

Zelf doen

Na twee hele rustige, brave (je kan het je nu bijna niet meer voorstellen) peuters is Fien wel even van een ander niveau. We liggen iedere dag wel minstens 1 keer in een deuk om haar acties, maar ze beland ook wel een paar keer per dag op de gang, omdat ze graag haar eigen gang gaat en wel een hele sterke eigen wil heeft.

Het is soms heel makkelijk dat ze alles zelf wilt doen, maar ook soms zeer frustrerend en vermoeiend. Vooral als je haast hebt. Door mijn N.A.H. beschik ik niet over een hele grote dosis geduld meer en die heb je bij dit dametje wel echt nodig. 

Jazzlyn en Rivaro vinden het nog steeds wel makkelijk als ik hun boterhammen smeer, Fien pakt een opstapje, zet deze bij het aanrecht, pakt een bord, een mes, het beleg en hoppa, mevrouw ("Ik ben geen mevrouw, ik ben Phoenix!") staat een broodje te smeren. Dat daarbij dan de halve pot speculoos in haar mond verdwijnt nemen we maar even voor lief. 

Ze doet ook graag dingen waarvan je eigenlijk al weet dat het niet gaat lukken, maar mevrouw's wil is wet en dus gaat ze het toch doen. Soms verbaasd ze ons, omdat het uiteindelijk toch lukt en soms vraagt ze na lang worstelen toch maar hulp, maar opgeven doet ze niet. 

Broodje smeren is niet het enige dat ze graag zelf doet. Ook aankleden doet ze erg graag zelf en ze zoekt dan ook zelf haar kleding uit. Dat levert af en toe hilarische plaatjes op als ze beneden komt... 

Wat dat betreft is ze ook wel een echt meisje meisje. Soms komt ze wel vijf keer per dag omgekleed beneden, al zou ze het liefste de hele dag in een prinsessenjurk lopen. Ze vraagt iedere dag wel minstens 1x om 'mooie lippen' en ook de nagellak is niet aan te slepen. Ze gaat regelmatig stiekem de kamer van haar grote zus in en komt er dan weer uit als een soort clowntje en ze vind het heerlijk om door Jazzlyn opgemaakt te worden. 

Niets zo veranderlijk als een peuter

"Mama ik wil met je mee!" "Mama, ik wil thuis blijven" "Mama, wacht! Ik wil met je mee" vervolgens in de auto... "MAMA IK WIL HELEMAAL NIET MEEEE!!"  

Vast voor de meeste ouders behoorlijk herkenbaar. Fien heeft dit verheven tot topsport. Het begint in de ochtend bij het opstaan. Wel naar beneden, niet naar beneden, wel naar beneden... Dan het ontbijt. Kaas op brood, speculoos op brood, kaas op brood, speculoos op brood, ja echt speculoos. Brood op tafel en ja hoor... "mama ik wil geen koekjesbrood (Fientaal voor speculoos), ik wil KAAS!!". Dit gaat zo door tot ze naar bed is gegaan. Nachthemd/pyjama/nachthemd/pyjama/nachthemd en dan een uur nadat we het licht uit hebben gedaan een huilend meisje, drama dus, haar andere pyjama moest aan. Over drama gesproken... 

Waarom

Fien, wil je je barbies even opruimen? "Waarom?". Fien, ik ga Kaeden even naar bed brengen. "Waarom?". Fien, kom je eten? "Waarom?". Waarom is momenteel het meest gebruikte woord hier in huis. We zitten nu midden in de 'waarom fase'. Eigenlijk hoeven we niets meer te vragen aan Fien, want we weten toch het antwoord al. Het is zelfs zo erg dat dit het eerste was dat ze zei, toen ik haar gister slapend uit de auto tilde. Ze deed haar ogen half open en ja hoor, daar was hij weer... "Waarom?".  

Sociaal 

Ik verbaas me er dagelijks over hoe makkelijk Fien contact maakt met andere mensen. Volwassenen, kinderen, het maakt niet uit, ze is gek op iedereen. Gisteren waren we een dagje naar Landgoed Hoenderdaell. Terwijl ik de luier van Kaeden aan het verschonen was keek Tony samen met Fien foto's op zijn iPhone van het voeren van de Ringstaart Maki's. Dat vond Fien eerst doodeng, maar toen ze doorhad dat die niets doen vond ze ze geweldig. Ze lag in een deuk om de foto's en riep prompt tegen een oudere dame naast haar "Moet je kijken!" en wees naar de foto op papa's telefoon. De dame in kwestie leek even te twijfelen wat ze zou doen en stond toen toch op om de foto te komen bekijken. Geweldig hoe ze zo iedereen aan het lachen krijgt. Zelf vind ze het de normaalste zaak van de wereld, maar ik vind het erg bijzonder. Al beangstigt het me ook (want hoe makkelijk loopt ze vervolgens met vreemden mee?), toch hoop ik dat ze nooit veranderd 💕